ಕೋಟುಮಚಗಿ ಗ್ರಾಮದ ಆರಾಧ್ಯ ದೇವಿ ದುರ್ಗಾ ಮಾತೆ

gÁdªÉʨsÀªÀ¢AzÀ £ÀqÉAiÀÄĪÀ zÀÄUÁðzÉëAiÀÄ eÁvÉæ

                                 ದುರ್ಗಾದೇವಿಯ ಮೂರ್ತಿ                    

                     UÀzÀUÀ f¯ÉèAiÀÄ UÀzÀUÀ vÁ®ÆQ£À PÉÆÃlĪÀÄZÀV UÁæªÀÄzÀ UÁæªÀÄzÉêÀvÉAiÀiÁzÀ zÀÄUÁðzÉëAiÀÄ eÁvÉæAiÀÄÄ ¥Àæw ªÀµÀðªÀÅ AiÀÄÄUÁ¢ ¥ÁqÀåzÀ ¢ªÀ¸À §ºÀÄ «dÈA§t¬ÄAzÀ £ÀqÉAiÀÄĪÀÅzÀÄ CzÀPÀÆÌ ªÉÆzÀ®Ä UÁæªÀÄzÀ zÉêÀvÉAiÀÄÄ UÀzÀUÀ f¯ÉèAiÀÄ ªÀÄÄAqÀgÀV vÁ®ÆQ£À PÉÆ®ðºÀ½î UÁæªÀÄPÉÌ ºÉÆÃV vÀÄAUÀ¨sÀzÁæ £À¢AiÀÄ ¤Ãj¤AzÀ ¸ÁߣÀªÀ£ÀÄß ªÀiÁrPÉÆAqÀÄ ¥ÀÄ£ÀB PÉÆÃlĪÀÄZÀV UÁæªÀÄPÉÌ §gÀĪÀÅzÀÄ ªÁrPÉAiÀiÁVzÉ. F zÀÄUÁð ªÀiÁvÉAiÀÄ zÉêÀ¸ÁÜ£ÀªÀÅ ¥ÀÄgÁvÀ£ÀªÁzÀ zÉêÀ¸ÁÜ£ÀªÁVzÉ.

UÁæªÀÄzÀ EwºÁ¸À

PÉÆÃlĪÀÄZÀV UÁæªÀĪÀÅ PÀ¯Áåt ZÁ®ÄPÀågÀ PÁ®zÀ°è CvÀåAvÀ ªÉʨsÀªÀ¥ÀÆjvÀ £ÀUÀgÀªÁVvÀÄÛ. UÁæªÀÄzÀ ¸ÉÆêÉÄñÀégÀ zÉêÁ®AiÀĪÀÅ PÀ¯Áåt ZÁ®ÄPÀågÀ 5£Éà «PÀæªÀiÁ¢AiÀÄÛ£À PÁ®zÀ°è ¤ªÀiÁðtªÁVzÀÄÝ. F zÉêÁ®AiÀĪÀÅ PÁ¼ÀªÀÄÄR ±ÉʪÀgÀ PÉÃAzÀæ ¸ÁÜ£ÀªÁVzÀÝ®èzÉ «zÁå PÉÃAzÀæªÀÅ DVvÀÄÛ. ¸ÉÆêÉÄñÀégÀ zÉêÀ¸ÁÜ£ÀªÀ£ÀÄß CUÀæºÁgÀªÀ£ÁßV ¥ÀjªÀwð¹ ¨sÀÆzÁ£À ªÀiÁrzÀ §UÉÎ ¸ÉÆêÉÄñÀégÀ UÀÄrAiÀÄ ªÀÄÄA¨sÁUÀzÀ°ègÀĪÀ ²¯Á ±Á¸À£ÀzÀ°è ªÀiÁ»w EzÉ.

E°è ªÀÄvÉÆÛÃAzÀÄ «±ÉõÀªÉAzÀgÉ eÉÊ£À §¸À¢ EzÀÄ F §¸À¢AiÀÄÄ gÁµÀÖç PÀÆlgÀ PÁ®zÀ°è ¤ªÀiÁðtªÁ¬ÄvÉAzÀÄ ºÉüÀÄvÉÛ EzÀÄ 23£Éà ¥Á±Àð£ÁxÀ wxÀðAPÀgÀ §¸À¢AiÀiÁVzÀÄÝ §¸À¢AiÀÄ°ègÀĪÀ ÀÐÔÖ´þ ¥Á±Àð£ÁxÀ zsÀgÀuÉÃAzÀæ AiÀÄPÀë ºÉUÀqÉAiÀÄ£ÀÄß vÀ¥ÉÆêÀÄdÕ£ÁzÀ ¥Á±Àð£ÁxÀ£À vÀ¯ÉAiÀÄ ªÉÄÃ¯É ºÀgÀrgÀĪÀÅzÀÄ PÀAqÀħgÀÄvÀÛzÉ F ªÀÄÆwðAiÀÄ ¥ÀPÀÌzÀ¯Éè E£ÉÆßAzÀÄ ¥Á±Àð£ÁxÀ ªÀÄÆwð EzÀÄÝ C°è vÀ¯ÉAiÀÄ ªÉÄÃ¯É ¸À¥Àð«¯Áè. AiÀÄPÀë,AiÀÄPÀët ªÀÄÆwðAiÀÄ£ÀÄß UÀÄgÀÄw¸À§ºÀÄzÀÄ. UÁæªÀÄzÀ°è ¨ÉlÖzÀ ¨sÀUÀªÀw ªÀÄÆwðAiÀÄ zÉêÁ®AiÀÄ«zÀÄÝ  ¨sÁAiÀĨÉâñÀégÀ ªÀÄÆwð CAiÀÄåZÀÑUÁªÀżÀî, D¢vÀåzÉêÀ, £ÁgÁAiÀÄt F J®è zÉêÁ®AiÀÄUÀ¼ÀÄ UÁæªÀÄzÀ EwºÁ¸À ºÉüÀĪÀ ¸ÀÆavÀªÁVªÉ DzÀgÉ FUÀ E®èªÁVªÉ.

¨ÉlÖzÀ ¨sÀUÀªÀw.

UÁæªÀÄzÀ ¸ÀzsÀå ±Á¯Á ¸ÀªÀÄÄZÀÑAiÀÄzÀ ¥ÀPÀÌzÀ°ègÀĪÀ zÀÄUÁð zÉëAiÀÄ zÉêÁ®AiÀĪÀÅ »AzÉ ¨ÉlÖzÀ ¨sÀUÀªÀw JA§ ºÉ¸Àj¤AzÀ ¥ÀÆf¸À¯ÁUÀÄwÛvÀÄÛ ºÉZÁÑV FzɪÀvÉAiÀÄ DgÁzsÀPÀgÀÄ PɼÀªÀUÀðzÀ d£À F ªÀÄÄwðAiÀÄÄ ¸À»vÀ §ºÀÄ ¥ÀÄgÁvÀ£ÀªÁzÀ PÀ¯Áåt ZÁ®ÄPÀågÀ 5 £Éà «PÀæªÀiÁ¢vÀå£À(10-12) F zÉêÁ®AiÀÄzÀ ¤ªÀiÁðtPÁÌV ¨sÀÆzÁ£À ªÀiÁrgÀĪÀÅzÀÄ w½zÀÄ §A¢zÉ. PÁ¯Á £ÀAvÀgÀ F zÉêÁ®AiÀÄPÉÌ zÀÄUÁð zÉëAiÀÄ zÉêÀ¸ÁÜ£À J£ÀÄߪÀ £ÁªÀÄPÀgÀt ªÀiÁqÀ¯ÁV ¸ÀzsÀåzÀ°è F vÁ¬Ä UÁæªÀÄzÉêÀvÉAiÀiÁVzÁݼÉ.

GªÀiÁ ¥ÁªÀðw

ªÀĸÁj ªÀÄtÂÚ£ÉÆA¢UÉ UÀÄqÀتÀ£ÀÄß, ¥sÀ®ªÀvÁÛzÀ Kj ¨sÀÆ«ÄAiÀÄ£ÀÄß ºÉÆA¢gÀĪÀ F PÉÆÃlĪÀÄZÀV ªÉÆzÀ®Ä GªÀiÁ¥ÀÆgÀªÉAzÀÄ PÀgÉzÀÄPÉƼÀÄîwÛvÀÄÛ. CzÀPÉÌ PÁgÀt UÀÄqÀØzÀ ªÉÄðgÀĪÀ GªÀiÁ ¥ÁªÀðw zÉêÀ¸ÁÜ£À. ¢£ÀUÀ¼ÀÄ PÀ¼ÉzÀAvÉ GªÀiÁ¥ÀÆgÀªÀÅ GªÀÄZÀVAiÀiÁV ¥ÀjªÀwð¸À¯Á¬ÄvÀÄ ªÀÄvÀÄÛ F HgÀ gÀPÀëuÉUÉ DUÀ PÉÆÃmÉ EzÀÄÝzÀjAzÀ PÉÆÃmÉGªÀÄZÀVAiÀiÁV vÀzÀ£ÀAvÀgÀzÀ ¢£ÀUÀ¼À°è PÉÆÃlĪÀÄZÀV JA§ ºÉj¤A¢UÉ £Ár£À £ÀPÁ±ÉAiÀÄ°è SÁåwªÉvÀÛ ¸ÁÜ£ÀªÀ£ÀÄß ºÉÆA¢zÉ.

GvÀìªÀ.

F ¨sÀªÀzÀ°è d£À¹ §A¢gÀĪÀ ¥ÀæwAiÉƧ⠪ÀiÁ£ÀªÀ£À ªÀÄÄRå UÀÄj ªÀÄÄQÛ ¥ÀqÉAiÀÄĪÀÅzÉà DVzÉ. CzÀPÁÌV C£ÉÃPÀ jwÃAiÀÄ G¥Á¸À£É, ¥ÀÆeÉ, C£ÀĵÁ×£À, GvÀìªÀ, eÁvÉæ ªÀÄÄAvÁzÀªÀÅUÀ¼À£ÀÄß C£ÀÆZÀÆ£ÀªÁV £ÀqɹPÉÆAqÀÄ §A¢gÀĪÀÅzÀÄ, §gÀÄwÛgÀĪÀÅzÀ£ÀÄß £ÁªÀÅ PÁtÄvÉÛêÉ. ¨sÀAiÀĨsÀQÛUÀ½AzÀ AiÀÄÄUÁ¢AiÀÄ CªÀĪÁ¸ÉåAiÀÄ ¥ÁqÀåzÀAzÀÄ £ÀqÉAiÀÄ°gÀĪÀ vÁ¬ÄAiÀÄ eÁvÉæAiÀÄ£ÀÄß UÁæªÀÄzÀ d£ÀgÀÄ ªÀÄÆgÀÄ ¢£ÀUÀ¼À PÁ® GvÀìªÀzÀAvÉ £ÉÃgÀªÉÃj¸ÀÄvÁÛgÉ. D ¸ÀA¨sÀæªÀĪÀ£ÀÄß £ÉÆÃqÀ®Ä F JgÀqÀÄ PÀtÄÚUÀ¼ÀÄ ¸Á®zÀÄ.

zÉëAiÀÄ ¥Á°PÉ ºÉÆvÀÄÛ £ÀrUÉ

 vÁ¬ÄUÉ UÀAUÉ ¥ÀÆeÉUÁV ªÀÄÄAqÀgÀV vÁ®ÆQ£À PÉÆ®ðºÀ½î UÁæªÀÄzÀ ¥ÀPÀÌzÀ°è ºÀjAiÀÄÄwÛgÀĪÀ vÀÄAUÀ¨sÀzÁæ £À¢UÉ CªÀĪÁ¸ÉåAiÀÄ »A¢£À ¢£À UÁæªÀÄzÀ°è ªÉÄgÀªÀtÂUÉ ªÀiÁr £ÀAvÀgÀ vÁ¬ÄAiÀÄ£ÀÄß ¥À®èQÌAiÀÄ°è PÀÆj¹PÉÆAqÀÄ PÁ® £ÀrUÉAiÀÄ°è ¸ÀĪÀiÁgÀÄ 60 jAzÀ 70 Q¯ÉÆëÄÃlgï £ÀqÉzÀÄ ºÉÆÃUÀĪÀ ªÀÄÆ®PÀ vÁ¬ÄAiÀÄ£ÀÄß zÉëAiÀÄ ¥Á°PÉ ºÉÆvÀÛªÀgÀÄ ºÉÆÃUÀĪÀªÀgÀ »AzÉ JAvÀªÀgÀÄ ºÉÆqÀÄvÁÛ ºÉÆÃUÀĪÀÅzÀÄ «±ÉõÀ. gÁwæ 10 UÀAmÉUÉ Hj£À PÉÆÃr ºÀ£ÀĪÀÄ¥Àà£À zÉêÀ¸ÁÜ£À¢AzÀ ºÉÆgÀlgÉ ¨É¼ÀV£À eÁªÀ 4jAzÀ 5 UÀAmÉUÉ PÉÆ®ðºÀ½îAiÀÄ£ÀÄß vÀ®Ä¥ÀªÀ¼ÀÄ. ¸ÀĪÀiÁgÀÄ 4jAzÀ 5 vÁ¸ÀÄUÀ¼À°è PÁ®Ä £ÀrUÉAiÀÄ°è AiÀiÁjUÀÆ vÉÆAzÀgÉAiÀiÁUÀzÀ jÃwAiÀÄ°è vÀ®Ä¦¸ÀĪÀÅzÀÄ vÁ¬ÄAiÀÄ E£ÉÆßAzÀÄ ªÀÄ»ªÉÄUÉ PÉÊUÀ£ÀßrAiÀiÁVzÉ.

CªÀĪÁ¸ÉåAiÀÄ¢£À HgÉà SÁ°.

CªÀĪÁ¸ÉåAiÀÄ »A¢£À ¢£À ¸Àé®à d£À zÉëAiÀÄ ¥À®èQÌAiÀÄ eÉÆvÉUÉ ºÉÆÃUÀĪÀgÀÄ ªÀiÁgÀ£É ¢£À HgÀ°ègÀĪÀ ¥ÀæwAiÉÆAzÀÄ ªÁºÀ£ÀUÀ¼À£ÀÄß vÉUÉzÀÄPÉÆAqÀÄ ºÉÆÃUÀĪÀÅzÀjAzÀ UÁæªÀÄzÀ d£ÀgÉ®ègÀÆ D ªÁºÀ£ÀUÀ¼À ªÀÄÆ®PÀ ºÉÆÃUÀĪÀÅzÀjAzÀ CªÀĪÁ¸ÉåAiÀÄ ¢£ÀzÀAzÀÄ HgÀ°è »jAiÀÄ £ÁUÀjPÀgÀ£ÀÄß ºÉÆgÀvÀÄ ¥Àr¹ J®è UÁæªÀĸÀÜgÀÄ PÉÆ®ðºÀ½îUÉ ºÉÆÃUÀĪÀÅzÀÄ F UÁæªÀÄzÀ «±ÉõÀvÉAiÀiÁVzÉ. 

                                  ದೇವಸ್ಥಾನದ ಮುಂಬಾಗದ ನೋಟ

                     

 

                                             ಕೋಟುಮಚಗಿ ಗ್ರಾಮದ ದುರ್ಗಾದೇವಿಯ ಹಿಂಬದಿಯ ನೋಟ

                                                                        ದ್ವಾರಬಾಗಿಲು

ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ
ಶ್ರೀಯುತ ಶಿವಪ್ಪ  ಹಡಪದ
            (ನಿವೃತ್ತ ಶಿಕ್ಷಕರು ಕೋಟುಮಚಗಿ)

                                                                              kotumachagi                                                   

                                                   ಸುಮಾರು 16ನೇ ಶತಮಾನದಿಂದ 19 ಶತಮಾನದವರೆಗೂ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಕಪಿ ಮುಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿದ್ದ  ಅಖಂಡ ಭಾರತ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯ ಕಲೆ ವಾಸ್ತು ಶಿಲ್ಪಗಳ ತವರು ಮನೆಯಾಗಿತ್ತು. 1857ರಿಂದ ನಡೆದ ಪ್ರಥಮ ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಂಗ್ರಾಮದಿಂದ 1947ರ ವರೆಗಿನ ಅವಿರತ ಆಂದೋಲನ ಚಳುವಳಿಗಳಿಂದ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸ್ವತಂತ್ರ ತಂದು ಕೊಡುವಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸ್ವತಂತ್ರ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಹಾಗೂ ರಾಜ ಮಹಾರಾಜರುಗಳ ಪಾತ್ರ ಬಹುಮುಖ್ಯವಾದುದು.ಇಂತ ಅರಸು ಮನೆತನಗಳು ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಸಾಕಷ್ಟು ಐತಿಹಾಸಿಕ ತಾಣಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಗತವೈಭದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಅಂತಹ ಗತ ವೈಭವವನ್ನು ಸಾರಿ ಹೇಳುವ ಗ್ರಾಮ ಗದಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಗದಗ ತಾಲೂಕಿನ ಕೋಟುಮಚಗಿ.

                                                               

                            ಕೋಟುಮಚಗಿ ಗ್ರಾಮ ಕ್ರಿ.ಶ 16-17ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕದಂಬರ ಆಡಳಿತದ ಡಂಬಳ ಸಮ್ಮತಕ್ಕೆ ಸೇರಿತ್ತು. ಅಂದು  ದೇಸಾಯಿಗಳು,ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ಶ್ರೀಮಂತರು ಗ್ರಾಮದ ಆಡಳಿತವನ್ನು  ನೆಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ಗ್ರಾಮದ ಸುರಕ್ಷತೆಗೆ ಸೂತ್ತಲೂ ದೊಡ್ಡ ಕೋಟೆ ಗೋಡೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿತ್ತು ಗೋಡೆಯ ಹೋರಭಾಗದಲ್ಲಿ ಅಗಳ್ತ (ತಗ್ಗು) ಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿತ್ತು ಈಗಲೂ ಸಹ ಅವುಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಅಗಸಿ ಗ್ರಾಮದ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರವೇಶ ದ್ವಾರವಾಗಿತ್ತು. ಗ್ರಾಮದ ಕಾವಲನ್ನು ಹುಡೇದ ಮನೆತನದವರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಗ್ರಮದ ಹೋರಗೆ ಇರುವ ಗುಡ್ಡದಲ್ಲಿ ತುಪಾಕಿ ಹಾರಿಸಲು ಹುಡೆವು (ತುಪಾಕಿಗೆ ಬಳಸುವ ಮದ್ದನ್ನು ಕಲೆಸುವ ದೋಣಿ) ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿತ್ತು.
                                  ಆಗ ಅಗಸಿಯ ದ್ವಾರ ಬಾಗಿಲನ್ನು  ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ 12ಗಂಟೆಗೆ ಮುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. 12ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಪ್ರವೇಶಿಸುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರಾದರೂ ಊರಿಗೆ ಬಂದರೆ ಅವರು ಸೋಮೇಶ್ವರ ಗುಡಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯ ಕಣಗಿನಹಾಳ ರೋಡಿನಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಮಠ ಇತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಅಥಿತಿಗಳು ತಂಗುತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಧರ್ಮ ಗುರುಗಳು ಇದ್ದರು ಅವರು ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ಊರಿಂದ ಬಂದ ಅಥಿತಿಗಳಿಗೆ ಊಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಮಲಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡುತಿದ್ದರು. ಯಾರಾದರೂ ಕಳ್ಳ ಕಾಕರು ಬಂದರೆ ಹುಡೇದ ಮನೆತನದವರು ನಗಾರಿ ಬಾರಿಸುತಿದ್ದರು.

ಸೋಮೇಶ್ವರ ದೇವಾಲಯ ಕೋಟುಮಚಗಿ

                                                    ಸೋಮೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹಿಂಭಾಗ ನೋಟ

                                       ಗದಗ ಜಿಲ್ಲೆ ಗದಗ ತಾಲೂಕಿನ ಕೋಟುಮಚಗಿ ಗ್ರಾಮದ ಶ್ರೀ ಸೋಮೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆ  ಮತ್ತು ನಿರ್ಮಾಣ ಕುರಿತಾದ ಮಾಹಿತಿ.

        

              PÀ¯Áåt ZÁ®ÄPÀågÀ 5£Éà «PÀæªÀiÁ¢vÀå£À PÁ®zÀ°è D¢ §tfUÀgÀÄ PÀ£ÁðlPÀzÀ ªÀÄÆ® ¤ªÁ¹UÀ¼ÁVzÀÝgÀÄ EªÀgÀÄ ªÀÄÄvÀÄÛ gÀvÀß ªÁå¥ÁgÀªÀ£ÀÄß ªÀiÁqÀÄwÛzÀÄÝ  UÀÄdgÁw£À°è ªÁ¸ÀªÁVzÀÝgÀÄ.  DzÀAiÀÄå (DzÀ¥Àà) JA§ÄªÀ£ÀÄ ¸ÉÆêÀÄ£ÁxÀ£À ¥ÀgÀªÀÄ ¨sÀPÀÛ£ÁVzÀÄÝ EvÀ£ÀÄ ªÁå¥ÁgÀPÁÌV §£ÀªÁ¹, ®PÉëöäñÀégÀPÉÌ ªÀÄvÀÄÛ PÀ£ÁðlPÀ EvÀgÉ ¸ÀܼÀÀUÀ½UÉ §gÀÄwzÀÝ£ÀÄ. DUÀ gÁdåzÀ°è eÉÊ£À CgÀ¸ÀgÀ D½éPÉ ¥Àæs§®ªÁVvÀÄÛ. §tfUÀgÀ ªÀÄÆ® ¤ªÁ¸ÀªÁzÀ PÀ£ÁðlzÀ°è ¸ÉÆêÉÄñÀégÀ zÉêÀ¸ÁÜ£À E®è¢gÀĪÀÅzÀÄ §tfUÀ DzÀAiÀÄå£À aAvÉUÉ PÁgÀtªÁ¬ÄvÀÄ. gÁvÉÆæÃgÁwæ UÀÄdgÁwUÉ £ÀqÉzÀÄ ºÉÆÃzÀ£ÀÄ. zÉêÀ¸ÁÜ£À ¤ªÀiÁðtzÀ D±ÀAiÀÄ ºÉÆvÀÄÛ ªÀÄvÉÛ PÀ£ÁðlPÀPÉÌ §AzÀ£ÀÄ DvÀ£À D±ÀAiÀÄ ¸ÉÆêÀÄ£ÁxÀ zÉêÁ®AiÀĪÀ£ÀÄß PÀ£ÁðlPÀzÀ°è PÀnÖ¸À¨ÉÃPÉA§ÄzÁVvÀÄÛ. gÁdåzÀ vÀÄA¨É¯Áè ¥ÀæªÁ¸À ªÀiÁqÀĪÁUÀ EAzÀÄ ¢£À ¤zÉæ §AzÀÄ ªÀÄ®VzÁUÀ C±ÀjÃgÀ ªÁtÂAiÉÆAzÀÄ  “¤Ã£ÀÄ J°è £É°¸ÀÄwÛAiÉÆà C°èAiÉÄà £Á£ÀÄ EgÀĪɔJAzÀÄ ªÁt PÉývÀAvÉ. DUÀ ®PÉëöäñÀégÀzÀ°è eÉÊ£À CgÀ¸ÀgÀ ¥Àæ¨sÁªÀ §ºÀ¼ EvÀÄÛ. MAzÀÄ ¢£Á DzÀAiÀÄå ¥ÀÆeÉ ªÀiÁqÀĪÁUÀ eÉÊ£À CgÀ¸ÀgÀ ªÀÄAwæAiÀiÁzÀ C¥ÁgÀ±ÉnÖ JA§ÄªÀªÀ£À ªÀÄUÀ¼ÁzÀ ¥ÀzÁäªÀwAiÀÄÄ EªÀ£À ªÉÄÃ¯É ªÀÄ£À¸ÀÄì ªÀiÁr ®UÀߪÁUÀ®Ä ¤±Àé¬Ä¹zÀ¼ÀÄ.EzÀjAzÀ eÉÊ£ÀjUÀÆ «ÃgÀ±ÉʪÀjUÀ¢AzÀÄ zÉÆqÀØ ºÉÆÃgÀlªÉ £ÀqɬÄvÀÄ. PÉÆ£ÉUÉÉ JgÀqÀÄ zsÀªÀÄðzÀªÀgÀÄ M¦àPÉÆÃAqÀÄ DzÀAiÀÄå¤UÉ ªÀÄzsÀÄªÉ ªÀiÁrzÀgÀÄ. DzÀAiÀÄå£À D±ÀAiÀÄzÀAvÉ ®PÉëöäñÀégÀzÀ°è ¥ÀzÁäªÀw ºÁUÀÆ DzÀAiÀÄå£À ¨sÀQÛUÁV ¸ÉÆêÀÄ£ÁxÀ zÉêÁ®AiÀĪÀ£ÀÄß PÀnÖ¸À®Ä ¥ÀgÀzsÀªÀÄð¸À»µÀÄÚUÀ¼ÁzÀ eÉÊ£À (ZÁ®ÄPÀå) CgÀ¸ÀgÀÄ ªÀÄA¢gÀ PÀnÖ¸À®Ä ¥ÀgÀªÁ¤UÉ PÉÆlÖgÀÄ. zÉêÀ¸ÁÜ£ÀzÀ ¸ÉêÉUÁV 400 KPÀgÉ d«ÄãÀ£ÀÄß §¼ÀĪÀ½AiÀiÁV ¤ÃrzÀgÀÄ. .CzÉà jÃwAiÀiÁV D¢ §tfUÀgÁzÀ PÉÆÃlĪÀÄZÀV UÁæªÀÄzÀªÀgÀÄ ¸ÉÆêÀÄ£ÁxÀ zÉêÁ®AiÀĪÀ£ÀÄß PÀnÖ¸À®Ä ¥ÀgÀªÁ¤UÉ ¥ÀqÉzÀÄPÉÆAqÀgÀÄ  ªÀÄÄAzÉ dPÀ£ÁZÁAiÀÄðgÀ ²®àPÀ¯É¬ÄAzÀ ¤ªÀiÁðtªÁ¬ÄvÀÄ. zÉêÀ¸ÁÜ£ÀzÀ ¸ÉêÉUÁV 100 KPÀgÉ d«ÄãÀ£ÀÄß PÉÆÃqÀ¯Á¬ÄvÀÄ.

                                          CUÀæºÁgÀ

CzÉ zÉêÀ¸ÁÜ£ÀzÀ°è CUÀæºÁgÀ ¤ªÀiÁðtªÁ¬ÄvÀÄ. ¸ÀzÀgÀ CUÀæºÁgÀzÀ°è ¥Àæ¨sÀÄ°AUÀ °Ã¯É §gÉzÀ ZÁªÀÄgÀ¸À C°èAiÉÄà «zsÀåAiÀÄ£ÀÄß PÀ½vÀgÀÄ. CzÉà CUÀæºÁgÀzÀ CzsÁå¥ÀPÀgÁzÀ gÀÄzÀæ¨sÀlÖgÀÄ £Á®AzÁ «±Àé«zsÁå®AiÀÄzÀ°è ¥ÁæzsÁå¥ÀPÀgÁVzÀÝgÀÄ CªÀgÀÄ dUÀ£ÁßxÀ JA§ UÀæAxÀ §gÉzÀÄ §ÄºÀĪÀiÁ£À ¥ÀqÉzÀgÀÄ. 

                                          zÁégÀ¨ÁV®Ä 

F zÉêÀ¸ÁÜ£ÀzÀ zÁégÀ ¨sÁV®£ÀÄß ºÉÆA§¼ÀzÀ ±ÀAPÀæ¥Àà §rUÉÃgÀ (¥ÀvÁÛgÀ) JA§ÄªgÀÀ ²®àPÀ¯É¬ÄAzÀ zÁégÀ ¨ÁV®Ä ¤ªÀiÁðtªÁ¬ÄvÀÄ. UÀÄrAiÀÄ ¸ÉêÁ ¸À«ÄwAiÀÄ PÁAiÀÄðzÀ²ðUÀ¼ÁV ¢ªÀlgÀ ¸ÀªÀiÁdzÀªÀgÀÄ EzÀÝgÀÄ EªÀgÀ CµÉÖ C®èzÉ ¨ÁæºÀätgÀÄ ¸ÀºÀ F PÀ«ÄÃnAiÀÄ°è EzÀÄÝ PÉ®¸ÀªÀiÁqÀÄwÛzÀÝgÀÄ. vÀzÀ£ÀAvÀgÀ J¯Áè eÁwAiÀĪÀgÀÄ ¸ÉÃj PÀ«ÄÃn ªÀiÁrPÉÆAqÀÄ eÁvÉæAiÀÄ£ÀÄß ªÉʨsÀªÀ¢AzÀ  £ÀqɸÀÄvÁÛgÉ.

¸ÉÆêÉÄñÀégÀ PÉgÉ

PÉÆÃlĪÀÄZÀV UÁæªÀĪÀÅ ªÀÄÄAzÉ 14£Éà ±ÀvÀªÀiÁ£Àz°è «dAiÀÄ£ÀUÀgÀ ¸ÁªÀiÁædåzÀ D½éPÉAiÀÄ°èvÀÄÛ. ¸ÀzÁ²ªÀgÁAiÀÄ JA§ CgÀ¸À vÀ£Àß D¼ÀéPÉAiÀÄ°è ¸ÉÆêÉÄñÀégÀ zÉêÀ¸ÁÜ£À »A¨ÁUÀzÀ°è PÉgÉAiÀÄ£ÀÄß ¤«Äð¹zÀ£ÀÄ. DUÀ UÁæªÀĪÀ£ÀÄß ¸ÀzÁ²ªÀgÁAiÀÄ£À ¸ÀªÀÄÄzÀæ JA§ ºÉ¸Àj¤AzÀ PÀgÉAiÀįÁUÀÄwÛvÀÄÛ .

ಕೋಟುಮಚಗಿ ಗ್ರಾಮದ ಹಜರತ ಜಿಂದಾಶಾವಲಿ ದರ್ಗಾ

ಹಜರತಜಿಂದಾಶಾವಲಿ ದರ್ಗಾ

                                                                     

                                             ಕ್ರಿ.ಶ 16 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಸೂಫಿ ಸಂತರು ನಿಜಾಮ ಸಂಸ್ಥಾನದಿಂದ ಕೊಪ್ಪಳಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸಿದರು. ಆ ಸಂತರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಕೊಪ್ಪಳದಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು. ಈಗಲೂ ಕೂಡ ಕೊಪ್ಪಳದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಜುಮ್ಮಾ ಮಸೀದಿ ಇದೆ ಮುಲ್ಲಾ ಪಂಗಡಗಳಲ್ಲಿ 4ಮನೆತನಗಳು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮನೆತನ ಕೊಪ್ಪಳ ಸಮೀಪದ ಬಾದರ್ ಬಂಡಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿತು ಇನ್ನೊಂದು ಕುಟುಂಬ ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದರು ಮತ್ತೊಂದು ಕುಟುಂಬ ಕೋಟುಮಚಗಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಯೂರಿತು. ಆ ಕುಟುಂಬ ಮನೆತನವು ವೆಂಕಟರಮಣ ಗುಡಿಯ ಹತ್ತಿರ ಘಟ್ಟದವರ ಓಣಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು. ಆ ಮೇಲೆ ಪ್ಲೇಗ್ ಬೇನೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಮನೆತನದ ಹಿರಿಯರು ಸಂಬಂದಿಕರು ತಿರಿಕೊಂಡರು. ಚಕ್ಕ ಮಗುವಾದ ಜೀವನಸಾಬ ಎಂಬ ಬಾಲಕ ಬದುಕಿ ಉಳಿದ ತಂದೆ ತಾಯಿ ಇಲ್ಲದ ಮಗುವನ್ನು ದಾಸಮ್ಮ ಎಂಬ ದಾಸರ ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳು ಆ ಮಗುವನ್ನು ಸಾಕಿದಳು. ಆ ಮಗು ಬೆಳದಂತೆಲ್ಲಾ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮನೆತನಗಳಲ್ಲಿ  ಕೆಲಸ ಮಾಡುವದು, ದನ ಕಾಯುವದು ಮಾಡಿದ. ಉದಾ: ಜೈನ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ದೇಸಾಯಿಯವರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ದುಡಿಯಲು ಇದ್ದನು. ಕಾಲ ಕ್ರಮೇಣ ವೈರಾಗ್ಯೆ ಉಂಟಾಗಿ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಮುಂದಿನ ಊರಿನ ಯಾವುದೇ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇರದೇ ಇಗಿರುವ ದರಗಾ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಯೋಗಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತನು.ತಪಸ್ಸನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಮೃತರಾದರು. ಇತನ ಹೆಸರನ್ನು ಜೈನರು, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು  ಜೀವಣ್ಣ, ಜೀವನಗೌಡ  ಎಂದು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಸರಿಟ್ಟರು.ಹಾಗೂ ಇತರೆ ಜನಾಂಗ ಸಹ ಇತನ ಹೆಸರನ್ನು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ( ಉದಾ: ಜೀವಪ್ಪ, ಜೀವನಸಾಬ ) ಇತನ ಉರುಸು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಒಳ್ಳೆಯ ವಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಇತನ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸರ್ವ ಸಮ್ಮತವಾದ ಪ್ರೇಮ ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೂ ಮುಸ್ಲಿಂರು ಒಂದೇ ಧರ್ಮದವರಂತೆ ನಡೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ದರ್ಗಾ ಮುಂದೆ  ದಾಸಮ್ಮನ ಸಮಾಧಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದು ಅವಳನ್ನು ತಾಯಿಯಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಗುರುತು....

            ************************************************************************